Slàinte Mhath (Slantje Wa) Good Health/Cheers

Ik ben terug in Maastricht, Nederland.

Ik ben hier nu iets meer dan een week.

Ik was een maand in Ierland, waar mijn geloof op vele manieren groeide.

Voor de tekst in het Nederlands, scroll omlaag.

Im back in Maastricht, The Netherlands.

I've been here for a little more then a week now.

I was in Ireland for a month, growing my faith in many ways.

What a trip it was.

As a gift from my mother I got a night in a hotel close to Schiphol, from where I would fly to Dublin. The thing was.. I didn't sleep at all. That was rather unusual but I took as it came and went with it, High on sleepshortage I boarded my plane. My first flight in years and my first one after I had some serious Covid symptoms running through my body. I feel how I am growing my faith and physical condition. It's not always easy..

Landing in Dublin I was happy to be able to go straight to a dear friend. She introduced me to County Wiclow. Endless green hills, stone hedges (The Irish built a lot with stone) See the pictures for more on that. We stayed in a beautiful stone cottage in the middle of nowhere. Encompanied by a fire, LIFE IS GOOD. I really cherished the start of my trip. Things would soon completely change.

When I was back in the Netherlands I contacted some Irish friends and was able to have some guidelines as to where to go. I arranged a community in Donegal where I would be able to stay for a few days and work in the garden of some friends to even things out. All set you'd say no? Then life happened.

I sprained my ankle during sports. Although I couldn't walk the first day, I had a speedy and magical recovery (thanks to some angels!) It did mean a lot of my initial plans got shaken up. I imagined my trip to Ireland to be a real pelgrimage. I'd buy myself a backpack, pack my tent and would walk! As pelgrims do. And camp outside.. in March.. in Ireland. Guess not..

Nor the pelgrimage, in this pre-conceived way, nor the community ended up happening. It meant I was in Ireland, for 4 weeks, without a clue what I was doing or where to go. It was rough on me. Physically I had a lot of little issues that could entertain my mind quite intensely. The intention I said before embargening on this trip was that I would go on a outward trip that would support my inward trip. In the weeks and months leading up to my journey I (re)found a deep faith in Jesus and Christianity. It seemed to make sense.. On a deeper level. Attending Church got a whole new meaning and depth. I am very happy and pleased by the way Nieuw Leven in Maastricht has been a place for me where I could embody that.

Back to Ireland.. I did not have a clue what to do. And sometimes you resort to familiar things when you are/feel lost. So I went back on Couchsurfing (a platform for hosts and guests around the world that offer their home/couch) I had some good experiences with it in Greece and Germany. God told me to go to Galway, so I went (It's in the west of Ireland) I made a public trip on Couchsurfing that I went there and asked for a couch from someone. This guy Steven replied saying he didnt live in Galway but Roscrea (County Tipperary, which is the middle of the country) more about this later.

Since I had to be in Galway I went to a dentist there. I had some toothache that had been troubeling me for weeks now and I wanted to make sure I didnt have to do something. My last cue from my Dutch dentist was that I might need rootcanal working, so I was a little nervous. Luckily al was good and I went further with some painkillers and antibiotics which I never used. Happy with this good news I set foot in the central park of Galway. It was a sunny friday, early afternoon. The Irish? drunks where already on and about even though it was nearly 2 pm. I sat down next to a clown. He looked at me and my luggage. Before I knew it he offered me to stay with him. I didnt really have any plans and arriving on a fridayafternoon meant that a lot of places where booked up.

I remember being SO happy and grateful for this angel to appear. He really lived up to his name, Raphael (being the archangel) It was a great place to stay, arrive and settle in a bit. It allowed me to relax in a way I hadn't for a long time. Thank you Raphael FrendoThere were a lot of ideas what to do, but somehow I was just very slow and didnt do much for a while. At some point I felt I had to move again.

Enter Steven; I kept on messaging with Steven Foster. He seemed an interesting guy. His profile read that 'he had a love and hate relationship with religion but he loved Jesus' It turned out he was a Methodist Priest, He felt so moved and touched by this given. God really had my back. Steven welcomed me in his ministry's home. Next to a Church! Goosebumps yall..Methodist Church stems from the Church of England original and at some point went it's own way. It's credo is; open heart, open mind, open house. Steven truly embodied that. So inspiring. His house was a beautiful mixture of people all around the world. Many of them from Couchsurfing. In my time there, there were Argentinians, Canadians, a Brazillian, Germans and many more. It was a beautiful mixture. Steven said he rather lived with an open heart and sometimes get hurt a lil then with a closed heart and be cold and out of connection. Also in that field very inspiring [e-2665]

I attended a few of the masses he led. I loved to see the sudden change. The one moment he was my friend Steven, the next moment he was preaching to a Church. At some point I felt I really wanted to contribute aswell. I ended up reading Isaiah 55 (which is beyond coincidence as I named my first Rabbit Iezaja, my way of this name, for some reason and this Prophet keeps popping up every now and then) I really felt at ease doing that. There is more of this coming, I can feel it.

While being in Ireland I made many hiking trips into nature. Ireland is double the size of the Netherlands (roughly 80.000 km2) and only has 6 million living there. Loads and loads and loads of nature and green fields. I went on to explore many of these beautiful roads, filled with castles and churches or ruins of them. At some of them I could really allow the energies of the place to work through me. It meant emotional outbursts or very magical encounters to happen. It happens when you least expect it (and are open for them) Im learning more and more to trust on these special meetings and just let them happen, to trust and let it flow through me. One dayhike was really special and ill probably write a blog about it later on.

Some of you know me and my connections with monasteries. And yes, also in Ireland I went to a Monasteries. As I rang they told me they just had a big group and wouldnt be ready until Thursday. I rang on a monday telling them I wanted to actually stay until Thursday, because that was St Patricks Day (I looked forward to celebrating this in Ireland) During the conversation the lady said she would call me back to see if I could come Tuesday. A few hours later she rang me saying she had a bed for me that same night. I LOVE how these things work out. I went to Mount St Joseph Abbey in Roscrea. The Monastery wasnt even that old. Not even 150 years. It had a HUGE field and forest surrounding it. It was easy to feel at ease there. Since I was alone I had the entire guesthouse for myself. I attended a few of the masses and offices and chatted a bit with the monks. I felt so at ease and again their way of living bears some elements which I would love to incorporate in my life and my future healing sanctuary retreat centre.

Ik ben terug in Maastricht, Nederland.

Ik ben hier nu iets meer dan een week.

Ik was een maand in Ierland, waar mijn geloof op vele manieren groeide.

Wat een reis was dat.

Als cadeau van mijn moeder kreeg ik een nacht in een hotel vlakbij Schiphol, vanwaar ik naar Dublin zou vliegen. Het ding was... ik heb helemaal niet geslapen. Dat was nogal ongebruikelijk maar ik nam het zoals het kwam en ging er in mee, High op slaapgebrek stapte ik in mijn vliegtuig. Mijn eerste vlucht in jaren en mijn eerste nadat ik enkele serieuze Covid symptomen door mijn lichaam hadden geraasd. Ik voel hoe ik groei in mijn geloof en lichamelijke conditie. Het is niet altijd gemakkelijk...

Toen ik in Dublin landde, was ik blij dat ik meteen naar een dierbare vriendin kon gaan. Zij stelde me voor aan County Wiclow. Eindeloos groene heuvels, stenen heggen (De Ieren hebben veel met steen gebouwd) Zie de foto's voor meer daarover. We verbleven in een prachtige stenen cottage in the middle of nowhere. Omringd door een vuurtje, LIFE IS GOOD. Ik koesterde echt het begin van mijn reis. Dingen zouden snel compleet veranderen.

Toen ik nog in Nederland was nam ik contact op met wat Ierse vrienden en kon ik wat oriëntaties krijgen over waar ik heen zou gaan. Ik regelde een gemeenschap in Donegal waar ik een paar dagen zou kunnen verblijven en in de tuin van enkele vrienden zou kunnen werken om de zaken gelijk te trekken. Alles klaar zou je zeggen, hé? Toen gebeurde het leven.

Ik verstuikte mijn enkel tijdens het sporten. Hoewel ik de eerste dag niet kon lopen, herstelde ik snel en magisch (dankzij enkele engelen!) Het betekende wel dat veel van mijn oorspronkelijke plannen in de war werden geschopt. Ik had me voorgesteld dat mijn reis naar Ierland een echte pelgrimstocht zou worden. Ik zou een rugzak kopen, mijn tent inpakken en gaan lopen! Zoals pelgrims doen. En buiten kamperen... in maart... in Ierland. Ik denk het niet...

Noch de pelgrimstocht, op deze vooropgezette manier, noch de gemeenschap is uiteindelijk gebeurd. Het betekende dat ik 4 weken in Ierland was, zonder een idee wat ik aan het doen was of waar ik heen moest. Het was zwaar voor me. Lichamelijk had ik een heleboel kleine problemen die mijn geest behoorlijk konden vermaken. Het voornemen dat ik had uitgesproken voordat ik me op deze reis zou storten, was dat ik een reis naar buiten zou maken die mijn reis naar binnen zou ondersteunen. In de weken en maanden voorafgaand aan mijn reis (her)vond ik een diep geloof in Jezus en het Christendom. Het leek logisch te zijn... Op een dieper niveau. Naar de kerk gaan kreeg een heel nieuwe betekenis en diepte. Ik ben heel blij en gelukkig met de manier waarop Nieuw Leven in Maastricht voor mij een plek is geweest waar ik dat kon belichamen.

Terug naar Ierland... Ik had geen idee wat ik moest doen. En soms grijp je terug op vertrouwde dingen als je de weg kwijt bent/voelt. Dus ging ik terug naar Couchsurfing (een platform voor gastheren en gasten over de hele wereld die hun huis/couch aanbieden) Ik had er een paar goede ervaringen mee in Griekenland en Duitsland. God zei me dat ik naar Galway moest gaan, dus ging ik (het is in het westen van Ierland) Ik maakte een openbaar bericht op Couchsurfing dat ik erheen ging en vroeg om een bank van iemand. Deze man Steven antwoordde dat hij niet in Galway woonde maar in Roscrea (County Tipperary, dat is het midden van het land) meer hierover later.

Omdat ik in Galway moest zijn ben ik daar naar een tandarts gegaan. Ik had wat kiespijn waar ik al weken last van had en ik wilde zeker weten dat ik niet iets hoefde te doen. Mijn laatste aanwijzing van mijn Nederlandse tandarts was dat ik misschien een wortelkanaalbehandeling nodig zou hebben, dus ik was een beetje nerveus. Gelukkig was alles goed en ging ik verder met wat pijnstillers en antibiotica die ik nooit gebruikte. Blij met dit goede nieuws zette ik voet in het centrale park van Galway. Het was een zonnige vrijdag, begin van de middag. De Ierse dronkaards waren al op de been, ook al was het bijna 2 uur 's middags. Ik ging naast een clown zitten. Hij keek naar mij en mijn bagage. Voor ik het wist bood hij me aan om bij hem te blijven. Ik had niet echt plannen en op een vrijdagmiddag aankomen betekende dat veel plaatsen volgeboekt waren.

Ik herinner me dat ik zo blij en dankbaar was dat deze engel verscheen. Hij deed zijn naam, Raphael (de aartsengel), echt eer aan. Het was een geweldige plek om te verblijven, aan te komen en een beetje tot rust te komen. Het stelde me in staat om te ontspannen op een manier die ik lange tijd niet had gedaan. Er waren veel ideeën over wat ik moest doen, maar op de een of andere manier was ik gewoon erg traag en deed ik een tijdje niet veel. Op een gegeven moment had ik het gevoel dat ik weer in beweging moest komen.

Enter Steven. Ik bleef maar berichten sturen met Steven. Hij leek me een interessante kerel. Op zijn Couchsurfingprofiel stond te lezen dat 'hij een haat-liefde verhouding had met religie, maar hij hield van Jezus' Het bleek dat hij een Methodist Priester was, Hij voelde zich zo ontroerd en geraakt door dit gegeven. God had echt mijn rug. Steven verwelkomde me in het huis van zijn bediening. Naast een kerk! Kippenvel .. Methodist Church komt voort uit de Church of England en is op een gegeven moment haar eigen weg gegaan. Het credo is; open hart, open geest, open huis. Steven belichaamde dat echt. Zo inspirerend. Zijn huis was een mooie mix van mensen van over de hele wereld. Velen van hen kwamen van Couchsurfing. In de tijd dat ik er was, waren er Argentijnen, Canadezen, een Brazilliaan, Duitsers en nog veel meer. Het was een mooie mengeling. Steven zei dat hij liever met een open hart leefde en soms een beetje gekwetst werd, dan met een gesloten hart en koud te zijn en geen verbinding te hebben. Ook op dat gebied zeer inspirerend [e-2665]

Ik woonde een paar van de missen bij die hij leidde. Ik vond het prachtig om de plotselinge verandering te zien. Het ene moment was hij mijn vriend Steven, het volgende moment was hij aan het preken voor een kerk. Op een gegeven moment voelde ik dat ik ook echt iets wilde bijdragen. Ik las uiteindelijk Jesaja 55 (wat geen toeval is, want ik heb mijn eerste konijn Iezaja genoemd, mijn manier van deze naam, om de een of andere reden en deze profeet duikt zo nu en dan op) Ik voelde me echt op mijn gemak toen ik dat deed. Er komt meer van dit, ik voel het!

Tijdens mijn verblijf in Ierland heb ik veel wandeltochten in de natuur gemaakt. Ierland is twee keer zo groot als Nederland (ruwweg 80.000 km2) en er wonen maar 6 miljoen mensen. Heel veel natuur en groene velden. Ik heb veel van deze prachtige wegen verkend, vol met kastelen en kerken of ruïnes daarvan. Bij sommige van hen kon ik echt de energieën van de plaats door me heen laten werken. Dat betekende dat er emotionele uitbarstingen of zeer magische ontmoetingen konden plaatsvinden. Het gebeurt wanneer je het het minst verwacht (en er voor open staat). Ik leer meer en meer om op deze speciale ontmoetingen te vertrouwen en ze gewoon te laten gebeuren, te vertrouwen en het door me heen te laten stromen. Één dagwandeling was echt speciaal en ik zal er later waarschijnlijk een blog over schrijven.

Sommigen van jullie kennen mij en mijn connecties met kloosters. En ja, ook in Ierland ben ik naar een klooster geweest. Toen ik belde vertelden ze me dat ze net een grote groep hadden en pas donderdag klaar zouden zijn. Ik belde op een maandag om te zeggen dat ik eigenlijk tot donderdag wilde blijven, want dat was St Patricks Day (ik keek er naar uit om dat in Ierland te vieren) Tijdens het gesprek zei de dame dat ze me terug zou bellen om te zien of ik dinsdag kon komen. Een paar uur later belde ze me om te zeggen dat ze diezelfde avond nog een bed voor me had. Ik hou ervan hoe deze dingen uitpakken. Ik ging naar Mount St Joseph Abbey in Roscrea. Het klooster was niet eens zo oud. Nog geen 150 jaar. Het had een enorm veld en bos eromheen. Het was makkelijk om je daar op je gemak te voelen. Omdat ik alleen was, had ik het hele gastenverblijf voor mezelf. Ik woonde een paar missen bij en praatte wat met de monniken. Ik voelde me zo op mijn gemak en opnieuw droeg hun manier van leven enkele elementen in zich die ik graag in mijn leven en in mijn toekomstige healing sanctuary retreat centre zou willen integreren. Terwijl ik daar verbleef bood een van de monniken aan me donderdag terug te rijden naar Roscrea omdat hij daar toch moest zijn. Ik nam zijn aanbod graag aan.

Dat is het voor nu.

Ik zal nog een blog maken over de resterende tijd in Ierland.